یادداشت سردبیر – سمانه اسلامی
این روزها مالکین روزنامه ها و روزنامه نگاران روزانه با این پرسش روبرو هستند.برای چه می نویسیم و می گوییم و نشان می دهیم؟
علی الخصوص نقش قلم که بصورت بخش خصوصی مدیریت می شود،همه شما مخاطبین عزیز علی الخصوص شما مدیران محترم دولت میدانید انتشار و چاپ روزنامه هزینه بسیار سنگینی دارد و با توجه به هزینه کاغذ دیگر طاقت فرسا شده است،وزارت ارشاد چند سالیست با مدیریت آگهی های دولتی و توزیع آن بین روزنامه ها سعی کرد کمی مرهم شود بر این جریان که جای بسی سپاسگذاری وتشکر دارد، ولی روی صحبتم با آن مدیرانیست که در پاسخ به سوال این روزهای روزنامه نگاران، می گویند: خوب ننویسید،کی گفته بنویسید و چاپ کنید!!!
سوال دوم رو از همین این جا میپرسم ؟
جالبه برخی مدیران دولتی پول های میلیونی به ادمین های صفحات مجازی تلگرامی و اینستاگرامی میدهند که از عملکرد بسیار ضعیفشان تعریف و غلو آمیز تمجید کنند ولی در مواجه با من روزنامه نگار سعی در انکار ما دارند.
سوال:جناب مدیر دولتی و روابط عمومی مدیر گرامی اسناد زیادی داریم که شما با سند سازی به ادمین های صفحات مجازی پول میدهید و در برخی موارد هم با تفاهمات پشت پرده با اشخاص خاص نسخه های جعلی تک صفحه ای، تشریفات اداری رو برای انجام یک فرایند مزایده یا مناقصه مستند میکنید،مارا مجبور به انتشار این اسناد نکنید.
توقع زیادی نیست که حداقل در پرداخت هزینه های چاپ آگهی های دولتی رسمی که در روزنامه ها به چاپ رساندید به تعهدات مالی خود عمل کنید،ضمن اینکه برابر با قانون مطبوعات کشور روزنامه این حق برای ما محفوظ است.
مطبوعات و به صورت گسترده تر، رسانه را یکی از ارکان دموکراسی می دانند.رکن رکینی که بدون آن و بدون آزادی رسانه، عملا دموکراسی محلی از اعراب ندارد.اصولا آزادی رسانه، یکی از شاخص های آزادی و توسعه یافتگی کشورهاست.
روزنامه نگار هم در نوشتن و گفتن، در حیطه شغل و وظایفش اشتباه می کند.برای همین است که قانون مطبوعات، راه جبران اشتباه را نشان داده است.
در ماده ۲۳ قانون مطبوعات آمده است:”هر گاه در مطبوعات مطالبی مشتمل بر توهین یا افترا، یا خلاف واقع و یا انتقاد نسبت به شخص (اعم از حقیقی یا حقوقی) مشاهده شود،ذینفع حق دارد پاسخ آن را ظرف یک ماه کتباً برای همان نشریه بفرستد. و نشریه مزبور موظف است آن گونه توضیحات و پاسخها را در یکی از دوشمارهای که پس از وصول پاسخ منتشر میشود، در همان صفحه و ستون و یا همان حروف که اصل مطلب منتشر شده است، مجانی به چاپ برساندتاکید میکنم مجانی پس یعنی در بقیه موارد چاپ گزارش هزینه دارد،به شرط آنکه جواب از دو برابر اصل تجاوز نکند و متضمن توهین و افترا به کسی نباشد”.
پس قانون مطبوعات هم اشتباه نشریات را به رسمیت شناخته و راه جبران آن را مشخص کرده است و ما می توانیم اشتباه کنیم…پس دیگر مجبور شدیم