“دست‌های خاک‌خورده، چشم‌های بیدار”
 “دست‌های خاک‌خورده، چشم‌های بیدار”
۱۷ مرداد، صرفاً یک روز تقویمی نیست؛ پژواکی‌ست از تعهد، رسالت و جان‌فشانی انسان‌هایی که بی‌توقیفِ زمان و بی‌واهمه از طوفان، فانوس حقیقت را در تاریکی‌ها روشن نگه می‌دارند. روز خبرنگار، روز کسانی‌ست که حقیقت را نه از میان سطرها، که از دل دردها و زخم‌های جامعه بیرون می‌کشند.

سمانه اسلامی ورکی

خبرنگار، فقط یک شغل نیست؛ یک زیستن است. یک “حضور” است؛ حضوری میان آتش، میان باران، میان مردم. از نشست‌های رسمی تا کف خیابان، از چشم‌های یک کودک تا نگاه خسته‌ی یک کارگر، خبرنگار روایت‌گر نبض زمانه است؛ صدای آن‌هایی که صدا ندارند.

در سال‌های اخیر، بیش از همیشه به این باور رسیده‌ایم که خبرنگاری، نه فقط انعکاس رویدادها، که ساختن افق‌هاست. در جامعه‌ای که درگیر گرداب اخبار جعلی، تحریف واقعیت و روایت‌های جهت‌دار است، خبرنگار متعهد چراغی‌ست برای راه، نه آیینه‌ای برای تکرار.

ما به‌عنوان رسانه‌ای ریشه‌دار در خاکِ صبور مازندران، باور داریم خبرنگاری فقط با قلم نیست؛ با جان است، با درد است، با شرف است. خبرنگار ما کسی‌ست که گاهی خودش قربانی خبر است، اما سکوت نمی‌کند. گاهی تمام امنیتش را در گرو یک تیتر می‌گذارد، اما دست از رسالتش نمی‌کشد.

در روز خبرنگار، یاد می‌کنیم از همه‌ی همکارانمان که حقیقت را فریاد زدند و بهایش را پرداختند؛ با آبرو، با سلامت، و گاه با جان. یاد می‌کنیم از شهید محمود صارمی، که خونش سرآغاز این روز شد، اما راهش هنوز ادامه دارد؛ در صدای هر خبرنگاری که حقیقت را می‌نویسد، نه آنچه باید نوشته شود.

در روز خبرنگار، یک بار دیگر به خودمان یادآوری می‌کنیم که قلم، سلاح ما نیست؛ تعهد ماست. و آن‌چه ما را از موج‌های رسانه‌ایِ فراموشی نجات می‌دهد، نه هیاهو، بلکه صداقت است.

باشد که قلم‌مان بیدار بماند، و صدای‌مان ماندگار.

  • نویسنده : سمانه اسلامی