با بانوانی که نه تنها در جبهه دشمن قرار نگرفتند، بلکه دوشادوش مردان این سرزمین، ستون‌های استوار حماسه و پایداری شدند. آری، دشمن این‌بار هم اشتباه کرد؛ زن ایرانی را نادرست تحلیل کرد. نفهمید که آن بانوی مطالبه‌گر، آن مادر دانش‌آموخته، همان دختری که روزی از آزادی گفت، در روز حادثه پشت وطن ایستاده است. نمی‌دانست زن ایرانی از دل سنت برخاسته اما در متن تمدن ایستاده است. گمان نکرده بود که در دل این مادر، ریشه‌هایی از ایمان فاطمی، غیرت زینبی و حماسه‌ی کربلایی زنده است.
در جنگ نابرابر ۱۲ روزه، این زنان بودند که آرامش را در دل خانواده‌ها جاری ساختند. خانه را تبدیل به سنگر کردند و مادرانه، فرزندانشان را از میان هراس و آژیر، به ایمان، آرامش و مقاومت رساندند. روایت کردند از تدبیر رهبرشان، از رشادت فرزندان وطن در سپاه و ارتش، و از خون پاکی که به زمین ریخت، تا عزت از زمین برنخیزد.
در این روزها، خانه‌هایی بودند که صدای «اللهم عجل لولیک الفرج» از پنجره‌های‌شان به آسمان می‌رفت. مسجدها و هیئت‌ها به دست زنان مؤمن رونق گرفت و بار دیگر ایمان، تکیه‌گاه جامعه شد. دشمن نفهمید که زن ایرانی را باید در مجالس حضرت زینب (س) و در سینه‌زنی‌های نیمه‌شب محله‌ها شناخت؛ نه در قاب‌های بی‌هویت رسانه‌های معاند.
زنان این سرزمین نشان دادند که هنوز مادرانی در این کشور هستند که اگرچه در دنیای مدرن زیسته‌اند، اما پسران‌شان را به میدان غیرت خواهند فرستاد. دشمن شنید که آنان گفتند: «ایرانی جان می‌دهد، اما خاک نمی‌دهد»؛ و فهمید که زنان ما از جنس مادران شهدا هستند، از نسل ام‌البنین (س)، وارثان عاشورا.
جهان باید بداند، ما مادری را از حضرت زهرا (س) آموخته‌ایم و ایستادگی را از حضرت زینب (س). این خاک تا مادری ایرانی دارد، از پای نخواهد افتاد. تا ایمان در دل زنان این سرزمین زنده است، پرچم عزت ایران اسلامی بر زمین نخواهد نشست.
باشد که نسل فردای ما، این میراث ایمان و مقاومت را از زبان مادران امروز بشنود و روزی چشم جهان به صبحی روشن با ظهور موعود وعده‌داده‌شده (عج) گشوده شود؛ ان‌شاءالله.
- نویسنده : سمانه اسلامی
