سازمان دانش‌آموزی؛ بازوی فراموش‌شده‌ی تحول در آموزش‌وپرورش
سازمان دانش‌آموزی؛ بازوی فراموش‌شده‌ی تحول در آموزش‌وپرورش
در هیاهوی بخشنامه‌ها، جلسات رسمی و برنامه‌های نمایشی، نهادی در دل آموزش‌وپرورش وجود دارد که اگر به‌درستی دیده شود، می‌تواند موتور محرک یک تحول واقعی در نظام تربیتی کشور باشد؛ نهادی به نام سازمان دانش‌آموزی.
در هیاهوی بخشنامه‌ها، جلسات رسمی و برنامه‌های نمایشی، نهادی در دل آموزش‌وپرورش وجود دارد که اگر به‌درستی دیده شود، می‌تواند موتور محرک یک تحول واقعی در نظام تربیتی کشور باشد؛ نهادی به نام سازمان دانش‌آموزی.
سازمانی که فلسفه وجودی‌اش تربیت اجتماعی دانش‌آموزان، تمرین مسئولیت‌پذیری، مشارکت‌جویی، آموزش مهارت‌های زندگی، و کادرسازی برای آینده مدیریتی کشور است.
اما متأسفانه آن‌گونه که باید، در سطح ستادی و صفی جدی گرفته نمی‌شود و اغلب، نقش آن به مراسم و گزارش‌های تشریفاتی تقلیل یافته است.
در حالی که سازمان دانش‌آموزی می‌تواند و باید به یکی از راهبردی‌ترین ساختارهای آموزش‌وپرورش تبدیل شود؛ جایی برای تربیت میدانی، گفت‌وگو با نسل امروز، تمرین دموکراسی، تقویت هویت فرهنگی و مهارت‌آموزی واقعی.
بازتعریف نقش، بازسازی مسیر آنچه سازمان دانش‌آموزی به آن نیاز دارد، نه تزریق منابع مالی یا افزایش نیرو، بلکه تزریق اندیشه، تفکر نو و بازتعریف مأموریت است.
این سازمان باید از حاشیه مدارس به متن زندگی دانش‌آموز بازگردد.
راه آن هم روشن است: تبدیل شورای دانش‌آموزی از یک ساختار نمادین به یک نهاد تصمیم‌ساز در مدرسه راه‌اندازی باشگاه مهارت‌آموزی برای آموزش عملی زندگی، رسانه، کار تیمی و مدیریت تقویت اردوها به عنوان یک دانشگاه میدانی برای تجربه‌ورزی و در نهایت، رسانه‌سازی و تعامل هوشمند با فضای مجازی برای حضور مؤثر در ذهن و زیست دانش‌آموز
نیاز به مدیرانی با جسارت، خلاقیت و میدان‌داری مدیریت سازمان دانش‌آموزی، مدیریتی از جنس نشستن پشت میز و امضای نامه‌ها نیست.

این عرصه، میدان‌دار می‌خواهد؛ مدیری که دانش‌آموز را بشناسد، به تربیت اجتماعی ایمان داشته باشد، اهل ارتباط و رسانه باشد، و مهم‌تر از همه، درد تحول در آموزش‌وپرورش را در دل داشته باشد، نه صرفاً در شعار.

اگر سازمان دانش‌آموزی به درستی احیا شود، می‌تواند به ساختار اصلی نهادینه‌سازی مشارکت، تمرین مسئولیت‌پذیری جمعی و تربیت نسلی کارآمد، خلاق و متعهد تبدیل شود. تغییر از همین جا آغاز می‌شود؛ از بازنگاه ما به سازمان‌هایی که گویا کوچک‌اند، اما می‌توانند بسیار بزرگ عمل کنند… اگر فرصت داشته باشند.
سیدابراهیم مختاری سنگدهی – مدیرمسئول