یادداشت مدیرمسئول |
همایش‌های تجلیل از شوراها، باید نماد مشارکت، همدلی و قدردانی از مردمی‌ترین نهاد تصمیم‌ساز کشور باشند. اما این روزها، پرسشی مهم ذهن بسیاری از فعالان محلی و اعضای شوراها را درگیر کرده است: چرا این برنامه‌ها کم‌فروغ‌تر از همیشه برگزار می‌شوند؟ آیا شوراها دیگر در اولویت تصمیم‌سازان نیستند؟ آیا تجلیل از نمایندگان مردم، صرفاً یک وظیفه اداری تلقی می‌شود که باید با یک مراسم ساده و چند لوح تقدیر، از سر وا شود؟ جایگاه نهاد شورا، صرفاً در قانون اساسی نیست؛ در دل‌های مردمی‌ست که با امید به تأثیرگذاری در اداره امور، پای صندوق رأی رفتند و منتخبانی را برگزیدند. اما وقتی همایش‌های مربوط به شوراها با بی‌انگیزگی، کمترین هزینه و کم‌رمق‌ترین شیوه ممکن برگزار می‌شوند، این پرسش پیش می‌آید که نگاه متولیان امر به شوراها چگونه است؟ آیا نهاد شورا در حال فراموشی‌ست؟ آیا آینده‌ای برای مشارکت واقعی مردم در تصمیم‌گیری‌ها متصور هستیم؟ شاید بخشی از این بی‌رمقی به رویکردهای مدیریتی بازگردد؛ وقتی برخی مدیران اجرایی، با نگاهی صرفاً سیاسی و مبتنی بر مصلحت‌گرایی‌های مقطعی، تنها به ماندن در سمت خود فکر می‌کنند و نه به کیفیت ارتباط‌شان با نهادهای مردمی. باید پرسید: اگر مسئولان ما حتی برای برگزاری یک مراسم تجلیل از شوراها انگیزه کافی ندارند، چگونه می‌توان از آن‌ها انتظار داشت که بسترساز توسعه واقعی نقش شوراها باشند؟ آینده نهاد شورا، بستگی به اراده مدیرانی دارد که باور کنند مردم باید دیده شوند، شنیده شوند، و قدر دانسته شوند. هنوز هم دیر نیست. اما فردای شوراها، از امروز ساخته می‌شود.
سید سنگدهی
- نویسنده : سید سنگدهی
