سرمایه‌های طبیعی که سال‌ها برای رشد آن‌ها وقت صرف شده، در لحظه‌ای به خاکستر تبدیل می‌شوند و این میراث ناب به دست خودمان دود می‌شود.
در دل دشت‌های بی‌انتها جایی که خاک سال‌ها پذیرای گام‌های بی‌رمق و پر امید کشاورز بوده، آتشی به‌ظاهر بی‌صدا زبانه می‌کشد؛ شعله‌ای که با نیت پاکسازی کاه و کلش روشن می‌شود اما آهسته آهسته چهره‌ای دیگر از خود نشان می‌دهد.
سوزاندن کاه و کلش در مزارع جدا از ایجاد آلودگی شده، میکروارگانیسم‌هایی که زیربنای حاصلخیزی خاک هستند راخاکستر می‌کند و تن زمین را تهی از جان می‌سازد.
دردناک‌تر اینکه این شعله‌ها تنها در همان نقطه نمی‌مانند؛ که باد، بی‌اجازه، شعله را به زمین‌های مجاور و حتی درختان جنگل می‌کشاند درختانی که سال‌ها رشد کرده‌اند، در لحظه‌ای به سوخته‌ای بی‌جان بدل می‌شوند.
در پایان هم دودی سنگین و خاکستری سهم کشاورز می‌شود و چشمانی که روزی آینده سبز را در زمین می‌دیدند، حالا اشک‌آلود به خاکستر می‌نگرند.
بیایید برای بازگرداندن زندگی به زمین بی‌نیاز از شعله‌ای که جز نابودی نمی‌آورد، سهمی در توسعه اراضی و رونق کشت و کار داشته باشند.
هادی باقری معاون بهبود تولیدات گیاهی سازمان جهاد کشاورزی مازندران در گفت‌وگو با خبرنگار ملکان، اظهار کرد: در کنار اینکه برخوردهای قانونی مبنی بر پرهیز از سوزاندن کاه و کلش در سطح مزارع در دستور کار قرار دارد اقدامات ترویجی و آموزشی را نیر دنبال می‌کنیم.
وی افزود: برخی از کشاورزان به روال هر ساله و رسم معمول دست به آتش زدن کاه و کلش می‌کنند که اثرات ناگواری روی محیط‌زیست و میکروارگانیسم‌های خاک به همراه دارد.
معاون بهبود تولیدات گیاهی سازمان جهاد کشاورزی مازندران بیان کرد: لازم است سازمان‌های متولی در این زمینه اطلاع‌رسانی لازم را داشته باشند، چرا که هیج اقدام نه تنها فایده‌ای ندارد بلکه پر از ضرر و زیان است.
باقری با تاکید بر لزوم فرهنگ‌سازی در ارتباط با سوزاندن کاه و کلش در مزارع، خاطرنشان کرد: بهترین راه برگرداندن کاه و کلش به خاک است تا همه کشاورزان بتوانند به فواید این کار ببرند.
به گزارش خبرگزاری ملکان، دیگر وقت آن رسیده که کشاورزان آتش را نه وسیله، که هشدار بدانند، فرصت برای زیستن دوباره‌ی خاک وجود دارد، اگر نگذارند شعله همه چیز را بسوزاند.
- نویسنده : سمانه اسلامی
