به گزارش ملکان اهالی انجیلسی بابلکنار، ساکنان دل جنگلهای هیرکانی، هنوز از یاد نبرده‌اند چگونه طی سال‌ها بوی تعفن شیرابه، گازهای انباشته و خطرات ناشی از دپوی زباله، آرامش و سلامت را از این خطه ربود. اکنون در حالی که با حکم دادگاه تجدیدنظر استان مازندران ورود زباله به سایت انجیلسی ممنوع شده و ۱۵ ماه از اجرای این حکم می‌گذرد، اختصاص اعتباری قابل توجه برای تصفیه‌خانه این سایت، موجی از بیم و تردید را در دل مردم منطقه برانگیخته است.
هر چند در ماه های گذشته مشکل زباله و دپوی آن در سطح شهر به یک چالش جدی برای شهروندان و محیط زیست تبدیل شد و در هفته های گذشته زباله های دپو شده سکوی پسماند واقع در شهر بابل به ۱۰ هزار تن هم رسیده بود اما با توجه به این مشکلات هنوز یک مکان جدید برای فراهم سازی زیرساخت های لازم جهت مدیریت پسماند بزرگترین و پرجمعیت ترین شهرستان شمال کشور بعد از رشت معرفی نشد که این امر بیم های اهالی منطقه انجیلسی را بیشتر کرده است.
آن چیزی که اهالی منطقه انجیلسی بابل را نگران کرد باوجود مشکلات حاد زباله های این شهرستان به جای این که یک مکان مناسب برای مدیریت این زباله ها معرفی شود اما صداهای نگران کننده ای از صحبت های برخی از اعضای شورای اسلامی شهر بابل به همراه تنی چند از مدیران دیگر شنیده می شود که زباله های شهرستان دوباره به انجیلسی برگردد.
هر چند بر اساس حکم دادگاه همانگونه که ورود زباله ها در این سایت ممنوع شد ساماندهی زباله ها و شیرابه های موجود در انجیلسی هم باید بر اساس همان حکم انجام شود اما اهالی انجیلسی به این امر خوش بین نیستند.
سایت مرگبار در دل هیرکان
بعد از این جلسه بازدید استاندار مازندران از سایت انجیلسی و رسانه ای شدن خبر تخصیص اعتبار ۴۰۰ میلیارد ریالی برای تکمیل تصفیه خانه این سایت، اهالی چند روستای بابلکنار در قلب جنگلهای هیرکانی در اسرع وقت جلسه ای را در تکیه روستای «سنگریزه» بابلکنار تشکیل و ابراز نگرانی خود از هر گونه بازگشت دوباره زباله به انجیلسی اعلام کردند.
در این جلسه مقرر شد یک نامه ای از سوی اهالی منطقه خطاب به نماینده ولی فقیه در مازندران تهیه و ضمن تاکید بر اجرای دقیق حکم مرجع قضایی از آیت الله محمد باقر لائینی بخواهند که دیگر اجازه ورود زباله های جدید را بر اساس حکم قضایی که در جمهوری اسلامی صادر شد را ندهند.
کارشناسان برجسته دانشگاهی ضمن ابراز خرسندی از ممنوعیت ورود زباله جدید به سایت انجیلسی که در قلب جنگل های هیرکانی در بخش بابلکنار شهرستان بابل واقع شد فرو نشست های سنگین و پی در پی در انجیلسی را یکی از آسیب های دپوی میلیون ها تن زباله در این مجموعه دانستند که باید هر چه سریعتر نسبت به ساماندهی آن اقدام شود.
با توجه به بارش های سیلابی منطقه جنگلی انجیلسی که میانگین بارش باران در این منطقه بیشتر از مناطق دیگر شهرستان است شیرابه های خروجی این سایت تهدید جدی برای اراضی کشاورزی پایین دست و رودخانه ها و سفره های زیر زمینی شهرستان بابل است
هر چند حدود ۱۱ ماهی است که سایت انجیلسی میزبان زباله جدیدی از شهرستان نیست اما دپوی حدود سه میلیون تنی زباله در این مجموعه خطرهای جدی را برای منطقه به همراه دارد.
بر اساس حکم نهایی قضایی نه تنها ورود زباله جدید به این سایت ممنوع است بلکه بر اساس همان حکم ساماندهی زباله های موجود در انجیلسی هم باید در دستور کار باشد که در حال حاضر هیچ اقدام موثری انجام نشد.
کارشناسان دانشگاهی با تاکید بر این مهم که ساماندهی زباله های موجود در این سایت باید فنی و کارشناسی باشد ابراز نگرانی خود را نسبت به انجام اقدامات غیر کارشناسی برای مدیریت پسماند در انجیلسی اعلام کردند.
۴۰۰ میلیارد ریال
در این پیوند استاندار مازندران اظهار کرد: برای تکمیل پروژه تصفیه خانه شیرابه سایت زباله انجلیسی بابلکنار ۴۰۰ میلیارد ریال اعتبار نیاز است که این امر انجام می شود. شد وگفت: برای تکمیل آن ۴۰ میلیارد تومان اعتبار نیاز است.
مهدی یونسی رستمی بر تسریع در تکمیل پروژه فاضلاب شیرابه انجیلسی و تحویل آن طی ماه‌های آینده تاکید کرد و گفت: این مسئله باید هرچه سریعتر اجرایی شود.
استاندار مازندران گفت: با اجرای این طرح، تمامی شیرابه‌های مشهود سایت انجیلسی بابلکنار تصفیه خواهد شد که این امر نقش مهمی برای جلوگیری از تخریب محیط زیست دارد.
وی در ادامه از ارتقای افزایش قدرت تصفیه شیرآبه فاضلاب از ۴۰ متر مکعب در این سایت به ۲۰۰ متر مکعب خبر داد و گفت: برای اجرایی شدن این طرح ۴۰ میلیارد تومان هزینه صرف خواهد شد.
وی افزود: اگر کسی بتواند مسئله پسماند مازندران را حل کند، شایسته دریافت نشان لیاقت است. زیرا استانی که ۴۷ سال نتوانست این معضل را رفع کند، امروز در مسیر حل آن قرار گرفته است.
استاندار مازندران گفت: امسال بیش از ۵۰ درصد مشکلات پسماند استان را رفع خواهیم کرد و سال آینده مابقی آن نیز رفع می‌شود.
در ظاهر، این اقدام گامی مثبت برای کاهش بار آلاینده‌هاست، اما در بطن خود، پرسش‌های جدی را میان اهالی برانگیخته است: اگر سایت تعطیل شده و انتقال زباله ممنوع است، چرا باید تصفیه‌خانه توسعه یابد؟
آیا این پروژه به معنای بازگشایی مجدد سایت نیست؟
چرا هنوز مکان جدیدی برای دفن زباله بابل معرفی نشده است؟
دادستان: حکم باید اجرا شود
در این ارتباط دادستان جدید بابل پیش تر اعلام کرد: بابل با توجه به حکم موجود مرجع قضایی انتقال زباله به سایت انجیلسی ممنوع است و یک مکان جدید برای مدیریت پسماند شهرستان باید معرفی شود.
رمضان جمشیدی قادیکلایی تصریح کرد: بدون تردید در در حال حاضر مشکل پسماند بابل بزرگترین چالشی است که شهرستان با آن مواجه است و برای حل این جالش باید چاره اندیشی شود.
وی گفت: با توجه به حکم مرجع قضایی انتقال زباله به سایت انجیلسی بابل امکان پذیر نیست و بر اساس ماده ۱۲، وزارت کشور وظیفه قانونی دارد که تا مکان جدیدی را برای مدیریت پسماند شهرستان معرفی کند.
دادستان بابل با اشاره به این مطلب که در شرایط فعلی برای حمل زباله بابل هزینه های سنگینی از درآمد شهرداری هزینه می شود، اظهار کرد: در نهایت یک مکان جدید برای مدیریت پسماند شهرستان باید معرفی شود تا فرایند مدیریت درست و بهداشتی زباله ها انجام شود.
جمشیدی ادامه داد: در سالهای گذشته باید اقدامات زیست محیطی در سایت زباله انجیلسی به درستی انجام می شد تا در شرایط فعلی با این مشکل رو برو نباشیم و درآمد زیادی برای حمل زباله به هدر نرود.
دادستان بابل افزود: ساماندهی زباله های موجود در سایت انجیلسی و شیرابه های آن هم باید انجام شود چرا که در دراز مدت گازهای موجود در آن مجموعه می تواند زمینه انفجار را فراهم کند.
حرف آخر؛ قانون زیر پای توسعه؟
مردم بابلکنار و فعالان محیط زیست امروز بیش از هر زمان دیگری نگران تکرار یک چرخه باطل‌اند؛ چرخه‌ای که از بی‌برنامگی در مدیریت پسماند آغاز می‌شود، به آلودگی و اعتراض عمومی می‌رسد، با یک حکم قضایی پایان می‌یابد، اما بار دیگر با ظاهری متفاوت بازمی‌گردد
انجیلسی نیازمند نجات واقعی است، نه نجاتی نمایشی. نجاتی که با انتقال واقعی سایت زباله به مکانی مناسب، ایجاد زیرساخت‌های نوین برای مدیریت اصولی پسماند، آموزش مشارکتی شهروندان و تصمیم‌گیری مبتنی بر محیط زیست میسر می‌شود، نه با اعتباراتی که شاید در نهایت چراغی برای بازگشت زباله‌ها به دل جنگلهای کهن برافروزند.
- نویسنده : سمانه اسلامی
