فرصت توسعه یا تهدید کسب‌وکارهای ساحلی؟
فرصت توسعه یا تهدید کسب‌وکارهای ساحلی؟
نوار ساحلی غرب استان مازندران از کلارآباد تا رامسر، این روزها شاهد تحرکات متعددی در زمینه احداث پیاده‌راه‌های ساحلی است.

طرح‌هایی که با وجود مزایای بالقوه، نگرانی‌های کارشناسان و فعالان گردشگری را نیز برانگیخته‌اند.

مدتی است زمزمه‌هایی درباره اجرای طرحی تحت عنوان پیاده‌راه‌های ساحلی در نوار ساحلی غرب استان مازندران به گوش می‌رسد؛ طرحی که بنا دارد از کلارآباد آغاز و تا رامسر امتداد یابد و در نهایت پیاده‌راه‌ها به یکدیگر متصل شوند. با این وجود پیگیری‌های خبرنگار ایرنا نشان می‌دهد که هیچ طرح جامع و مصوبی تاکنون در این خصوص از سوی نهادهای مسئول، به ویژه اداره کل منابع طبیعی غرب استان، ارائه نشده و این طرح‌ها عمدتاً در سطح شهرها و با شیوه‌های متفاوت در حال اجرا هستند.

شهرداری‌های کلارآباد، تنکابن و رامسر به صورت مستقل در حال احداث پیاده‌راه‌هایی با کاربری گردشگری و مدیریت ترافیک هستند که از لحاظ ابعاد، مصالح و محل احداث متفاوت‌اند. برای مثال، پیاده‌راه رامسر در ساحل لیدو به شکل زمین‌محور و در سطح زمین ساخته می‌شود، در حالی که نمونه تنکابن روی سنگچین‌های ساحلی با ارتفاع قابل توجه ساخته شده و دسترسی به ساحل تنها از طریق پله ممکن است.

یکی از نگرانی‌های اصلی کارشناسان، نادیده‌گرفتن ضوابط مهم فنی، قانونی و زیست‌محیطی در طراحی و اجرای این پیاده‌راه‌هاست. دسترسی آزاد عموم مردم به ساحل، رعایت حریم قانونی ۶۰ متری دریا، حفظ حقوق مالکان پلاک‌های ساحلی، جلوگیری از آسیب به محیط زیست و اکوسیستم‌های دریایی، و همچنین تأمین نیازهای فنی و خدماتی مرتبط از جمله مواردی هستند که در برخی طرح‌ها مغفول مانده‌اند.

در این زمینه، امید امینی، مشاور معماری و شهرسازی، با انتقاد شدید از روند اجرای پیاده‌راه‌ها، این طرح‌ها را فاقد پشتوانه کارشناسی و مطالعات زیست‌محیطی می‌داند. به گفته او، عرض گذرگاه‌ها بسیار کم بوده و فقدان پارکینگ و خدمات رفاهی سبب افزایش ترافیک به جای کاهش آن می‌شود. همچنین استفاده گسترده از سنگ‌چین‌ها در حریم ۶۰ متری، منجر به تخریب منابع طبیعی و محدودسازی دسترسی مردم و کسب‌وکارهای ساحلی شده است.

امینی به مشکلات حقوقی سرمایه‌گذاران حوزه گردشگری نیز اشاره کرده که بسیاری از پروژه‌هایشان مانند رستوران‌ها و مراکز اقامتی به دلیل پیاده‌راه‌ها و گذرگاه‌های ساحلی، دسترسی خود به دریا را از دست داده‌اند و اکنون درگیر شکایت‌های حقوقی علیه منابع طبیعی و شهرداری‌ها هستند.

برخی پروژه‌ها حتی بدون مشاوران زیست‌محیطی و دریایی اجرا شده‌اند که پیامد آن تخریب جریان طبیعی آب دریا و رسوب‌گذاری غیرطبیعی در ساحل است. برای نمونه، احداث اسکله‌های غیرمجاز در کلارآباد به گونه‌ای بوده که باعث خشک شدن یک سمت ساحل و رسوب‌گذاری در سمت دیگر شده است. این مسائل، علاوه بر آسیب به زیست‌بوم، می‌تواند موجب کاهش جذابیت گردشگری و کاهش درآمدهای محلی شود.

نگاه مدیریت شهری؛ فرصت‌ها و محدودیت‌ها

شهرداری تنکابن به عنوان یکی از پیشگامان اجرای پیاده‌راه ساحلی، با دیدی متفاوت به این موضوع نگاه می‌کند.

حمدابراهیم لاریجانی، شهردار تنکابن، ، با اشاره به نگرانی‌ها درباره اجرای پیاده‌راه در مجاورت پلاک‌های ساحلی گفت: اجرای چنین پروژه‌هایی در فاصله صفر با پلاک‌های یک ساحل ممکن است کسب‌وکارهای گردشگری را با چالش مواجه کند. اما در نمونه اجراشده در ساحل کریم‌آباد تنکابن، اراضی منابع طبیعی میان پلاک‌های یک و پیاده‌راه قرار دارد و دسترسی برای عموم فراهم است.

وی افزود البته گاهی این نگرانی‌ها بی‌مورد نیست. در همین محدوده، منابع طبیعی در پسکرانه، برای یک اسکله تفریحی، مجوز احداث رستوران در جوار پلاک‌های یک را صادر کرده که همین امر باعث قطع دسترسی آن %B

  • نویسنده : سمانه اسلامی