به گزارش خبرنگار ملکان؛ سرویس فرهنگی هنری – سمانه اسلامی
با نگاهی عمیق به دلایل نابودی گونه‌های آبزی در ایران، جمعی از هنرمندان ایرانی در نمایشگاهی بین‌المللی در کره جنوبی، زبان هنر را به کار بسته‌اند تا صدای بی‌صدای این موجودات را به گوش جهانیان برسانند. این نمایشگاه با عنوان “مکعب‌های خالی” که در بینال هنر طبیعت گنگجو برگزار می‌شود، نه تنها به زیبایی‌شناسی بصری می‌پردازد، بلکه به مسئله‌ای حیاتی و محیط‌زیستی نیز می‌پردازد
نمایشگاه “مکعب‌های خالی” فراتر از یک رویداد هنری است. این نمایشگاه صدایی است که از دل سکوت و نابودی بلند می‌شود و به ما یادآوری می‌کند که حفاظت از محیط‌زیست و گونه‌های در خطر انقراض، مسئولیتی جمعی است.
هنرمندان ایرانی با زبان هنر، ما را به تفکر و عمل وامی‌دارند
بینال هنر طبیعت گنگجو کره جنوبی جشنواره دوسالانه‌ای است که با موضوع هنر طبیعت از سوی انجمن هنرمندان طبیعت کره جنوبی (Yatoo) برگزار می‌شود که با پس از داوری و انتخاب آثار، میزبان هنرمندان و گردشگرانی از سراسر جهان است.
نمایشگاه آثار ویدئو آرت با عنوان “مکعب‌های خالی” از ۲۴ آگوست تا ۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴ در بینال هنر طبیعت گنگجو، مرکز هنری گنگجو، کره جنوبی به کیوریتوری فرشته عالمشاه در حال برگزاری است.
فاطمه پورذبیح هنرمند تجسمی استان مازندران در بینال هنر طبیعت گنگجو کره جنوبی حضور یافت
این نمایشگاه با نمایش آثاری از الهه عبدالله زاده/ آذر خورشید/ حمیده سبحانی فرد/ فاطمه پورذبیح/ فرزانه صناعی/فرشته عالمشاه/ مرضیه گلستانه/ معصومه واحدی/نسیم عارفی/ نسیم مهدوی دایر شد.
مجموعه مکعب‌های خالی بیانی است از دغدغه جمعی از هنرمندان ایرانی درخصوص گونه‌های آبزی و در خطر انقراض ایران که در سکوت و میان انبوه جریان‌های روزانه مظلومانه و بدون دیده شدن یکی پس از دیگری ناپدید می‌شوند، آنقدر در سکوت و ناشناس که بیشتر مردم حتی یکبار نیز نام برخی از آن‌ها را نمی‌شنوند.
مکعب‌های خالی تمثیلی از رودها، برکه‌ها و تالاب‌های خشک شده یا در حال خشک شدن ایران است. مکعب‌های خالی اشاره‌ای دارد به آکواریوم‌ها، استخرها و پرورشگاه‌های گونه‌های خاص آبزی که تنها به‌منظور رفع نیازهای مالی، خوراک و حتی لذت‌جویی انسان، ازاسارت این گونه‌ها، هر روز درحال توسعه است.
مکعب‌های خالی به خطر جایگزینی گونه‌های غیربومی به جای گونه‌های بومی و اندمیک ایران و برهم خوردن چرخه اکوسیستم ناشی از آن توجه می‌کند.
این نمایشگاه تلاش دارد تا هرچه بیشتر توجه‌ها را به سمت اهمیت حفاظت از گونه‌های بومی آبزی ایران جلب نماید.
و در این مجموعه هنرمندان ایرانی از دریچه‌های مختلف به این موضوع پرداخته‌اند.
فاطمه پورذبیح از یک دریچه بسته، نگاهی ناشفاف به فضایی نامشخص دارد که تنها صدای امواج آب از آن شنیده می‌شود و هیچ تصویر واضحی از آنچه شنیده می‌شود، وجود ندارد.
الهه عبدلله‌‌زاده هنرمند ویدئوآرتیست ساکن بندرعباس، به ضربه بزرگ حاصل از صید ترال در آب‌های خلیج فارس و خالی شدن سفره صیادان محلی پرداخته است.
آذر خورشید با آرزوی وارونه کردن برخی مسائل به شرایط وخیم زیستی در دریاچه ارومیه اشاره می کند و حمیده سبحانی فرد به دخالت‌های نادرست انسان در چرخه طبیعت و در نتیجه حذف برخی گونه‌ها از جمله آبزیان می پردازد.
فرزانه صناعی با کمک هوش مصنوعی در یک ساعت شنی، تصویری از شمارش قطره‌های آب در یک زیستگاه آبی را به تصویر کشیده است و فرشته عالمشاه که خود کیوریتور این مجموعه نیز می باشد، با توجه به فعالیتش برای حفظ گونه در خطر انقراض ماهی آفانیوس اصفهانی در کویر جرقویه، نمایی از یک آکواریوم خالی شناور از زیر آب و نمای آسمان را به نمایش درآورده است.
مرضیه گلستانه به از دست دادن اصالت ایرانی به همراه از دست دادن گونه های بومی مانند سفری با یک چمدان، اشاره می‌کند و معصومه واحدی هنرمند ساکن شهرکرد با نمایش بازتاب حرکت آب همراه با کاهش جمعیت ماهی‌ها در وجه های یک مکعب آیینه‌ای، خطر کاهش جمعیت آبزیان را یادآور می‌شود.
نسیم عارفی در ویدئوی خویش تلاش کرده است تا از دریچه نگاه خود به موضوع نابودی حیات گیاهی و جانوری در تالاب انزلی بپردازد و نسیم مهدوی با قرار دادن خویش در فضایی محبوس و بسته و تلاش برای رهایی به همزاد پنداری با گونه‌های در اسارت آبزی پرداخته است.
شایان ذکر است، فاطمه پورذبیح هنرمند مازندرانی متولد ۱۳۶۴ دارای کارشناسی ارشد پژوهش هنر دانشگاه مازندران، کارشناسی تصویرسازی و کاردانی نقاشی از دانشکده سوره است که در بخش‌هایی چون هنرهای بصری، مطالعات هنر و تدریس هنر فعالیت می‌کند.
