به گزارش ملکان – سمانه اسلامی ورکی
شهر ساری، نگین ساحلی دریای خزر، با نسیم خنک و دل‌انگیزش، همواره تصویری از آرامش و زندگی را به ذهن متبادر می‌کند. اما گاه، در پس این ظاهر آرام، تلاطم‌هایی نهفته است که زندگی را به چالش می‌کشد. در یکی از روزهای ساری، در بیمارستانی که باید مأمن امید و زندگی باشد، سایه‌ای از نگرانی و اضطراب سنگینی می‌کرد. اتاق عمل، جایی که معمولاً شاهد تولدی دوباره یا جانی تازه بود، این بار با وضعیتی بحرانی روبرو شده بود. دکتر علیزاده، جراحی ماهر و باتجربه، با چهره‌ای درهم و دستانی لرزان، به نتایج آزمایش‌های بیمار چشم دوخته بود. تشخیص واضح بود: کمبود شدید خون، نه فقط یک مشکل پزشکی، بلکه تهدیدی جدی برای زندگی بیمار بود.
این وضعیت، نه فقط مختص به یک بیمارستان یا یک بیمار، بلکه بازتابی از بحرانی بزرگتر در سطح استان مازندران بود. کمبود ذخایر خون، زنگ خطری جدی را برای سیستم بهداشت و درمان استان به صدا درآورده بود. در همین حال، در گوشه‌ای دیگر از شهر، علی، جوانی ورزشکار و نیک‌اندیش، غرق در مطالعه بود. چشمانش به خبری در رسانه‌ها افتاد که از کمبود شدید خون در استان خبر می‌داد. این خبر، خاطره‌ای تلخ را در ذهنش زنده کرد: سال‌ها پیش، مادربزرگش به دلیل کمبود خون، روزهای سختی را سپری کرده بود. این تجربه، تأثیری عمیق بر او گذاشته بود. علی با خود اندیشید: «من که سالم هستم، چرا نباید به دیگران کمک کنم؟ چرا نباید نقشی در نجات جان هموطنانم داشته باشم؟»
این تصمیم، آغازی بر حرکتی انسان‌دوستانه بود. علی بدون هیچ تردیدی، کتاب‌هایش را کنار گذاشت و به سمت پایگاه انتقال خون حرکت کرد. وقتی به آنجا رسید، با صف طولانی از اهداکنندگان مواجه شد. این صحنه، نه تنها او را دلسرد نکرد، بلکه انگیزه‌اش را دوچندان ساخت. او با لبخندی گرم و دلگرم‌کننده، به چهره‌های مصمم و خیرخواه حاضر در صف نگاه می‌کرد. در آن لحظه، علی به خوبی درک می‌کرد که هر قطره خونی که از رگ او جاری می‌شود، نه فقط یک مایع حیاتی، بلکه جرقه‌ای از امید و زندگی را در رگ‌های بیمارانی که شاید هرگز آنها را نبیند، روشن می‌کند.
این داستان، تنها روایت علی نیست، بلکه داستان هزاران انسان نیکوکاری است که با اهدای خون خود، زنجیره‌ای از امید و زندگی را در جامعه شکل می‌دهند. اما این داستان، همچنین تصویری از واقعیتی تلخ را نیز به نمایش می‌گذارد: بحران کمبود خون، چالشی همیشگی در سیستم بهداشت و درمان است.
مدیرکل انتقال خون مازندران با اعلام رسمی کاهش شدید ذخایر خون در استان، این وضعیت بحرانی را به طور شفاف بیان کرد. او از مردم نیک‌اندیش استان درخواست کرد تا با اهدای خون خود، در این شرایط دشوار، یاری‌رسان بیماران و سیستم بهداشت و درمان باشند. این درخواست، نه فقط یک تقاضای ساده، بلکه فریادی برای نجات زندگی انسان‌ها بود.
این بحران، ابعاد مختلفی دارد که بررسی آنها می‌تواند درک بهتری از این وضعیت و راهکارهای مقابله با آن ارائه دهد:
- اهمیت خون و فرآورده‌های خونی: خون، مایعی حیاتی است که وظایف متعددی از جمله انتقال اکسیژن و مواد غذایی به سلول‌ها، دفع مواد زائد، حفظ سیستم ایمنی و انعقاد خون را بر عهده دارد. در شرایط بحرانی مانند جراحی‌های سنگین، تصادفات، بیماری‌های خاص مانند تالاسمی و سرطان، نیاز به خون و فرآورده‌های خونی به شدت افزایش می‌یابد.
- محدودیت زمان نگهداری خون: خون اهدایی، پس از پردازش، مدت زمان محدودی برای نگهداری دارد. گلبول‌های قرمز حداکثر ۳۵ روز و پلاکت‌ها تنها ۳ روز قابل نگهداری هستند. این محدودیت، ضرورت اهدای خون مستمر و منظم را دوچندان می‌کند.
- نقش حیاتی اهدای خون: اهدای خون، عملی انسان‌دوستانه و حیاتی است که می‌تواند جان انسان‌ها را نجات دهد. هر واحد خون اهدایی، می‌تواند به چند بیمار کمک کند. به عنوان مثال، گلبول‌های قرمز برای بیماران دچار کم‌خونی، پلاکت برای بیماران مبتلا به اختلالات انعقادی و پلاسما برای درمان سوختگی و بیماری‌های کبدی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
- آمار اهدای خون در مازندران: طبق آمار ارائه شده توسط مدیرکل انتقال خون مازندران، از ابتدای سال تا پایان آذرماه، بیش از ۱۲۵ هزار نفر به پایگاه‌های انتقال خون مراجعه کرده‌اند که از این تعداد، بیش از ۱۰۵ هزار نفر موفق به اهدای خون شده‌اند. این آمار نشان‌دهنده استقبال خوب مردم استان از این امر خیر است. با این حال، با توجه به نیاز مستمر به خون و محدودیت زمان نگهداری آن، همچنان نیاز به اهدای خون مستمر و افزایش تعداد اهداکنندگان وجود دارد.
- اهمیت اهدای خون مستمر: اهدای خون مستمر، به معنای اهدای خون به صورت منظم و دوره‌ای است. این نوع اهدا، به سازمان انتقال خون کمک می‌کند تا ذخایر خون را در سطح مطلوب حفظ کند و در مواقع بحرانی، به سرعت نیاز بیماران را تامین کند.
- نقش رسانه‌ها و اطلاع‌رسانی: رسانه‌ها و نهادهای اطلاع‌رسانی، نقش مهمی در آگاهی‌بخشی به جامعه در مورد اهمیت اهدای خون و تشویق مردم به این امر خیر دارند. انتشار اخبار مربوط به کمبود خون، برگزاری کمپین‌های اطلاع‌رسانی و انتشار داستان‌های واقعی از نجات زندگی‌ها به واسطه اهدای خون، می‌تواند تأثیر بسزایی در افزایش تعداد اهداکنندگان داشته باشد.
- نقش سازمان‌های مردم‌نهاد: سازمان‌های مردم‌نهاد و گروههای داوطلبانه نیز می‌توانند با برگزاری برنامه‌های آموزشی و تشویقی، در ترویج فرهنگ اهدای خون و افزایش مشارکت مردم در این امر خداپسندانه، نقش موثری ایفا کنند.
داستان علی، نمونه‌ای از مسئولیت‌پذیری اجتماعی و حس نوع‌دوستی است که در جامعه ما وجود دارد. اما برای مقابله با بحران کمبود خون، نیازمند حرکتی جمعی و مشارکت همه افراد جامعه هستیم. اهدای خون، نه فقط اهدای یک مایع حیاتی، بلکه اهدای زندگی است. با اهدای خون خود، می‌توانیم زنجیره‌ای از امید و زندگی را در جامعه شکل دهیم و در نجات جان انسان‌ها سهیم باشیم. بیایید با اهدای خون، قهرمان زندگی دیگران باشیم.
