به گزارش خبرنگار ملکان – سمانه اسلامی
حفاظت از منابع طبیعی و محیط زیست! سهم آیندگان از جنگل های الیمالات، دالخانی، آویدر و غیره کجاست؟ درخت هایی که وسط کلبه های سوئیسی، ریسه های رنگارنگ، قلیان سراها، رستوران ها مانند تابلوهای تزئینی چشم نواز و خیره کننده به مالکیت مجموعه های رستوران دار و چایخانه ها و قهوه خانه ها درآمده اند و انگار لابلای ساختمان ها و در و پنجره ها فقط برای گرفتن سلفی قد برافراشته اند . جنگلی است شبیه بازار. بازارهایی تزئین شده ، درخت هایی که مثل بابانوئل در شب کریسمس دورشان چراغ ها و ریسه های رنگی مثل ستاره ها برق می زنند این ستاره ها را در آسمان هم می شود تماشا کرد! به برکت همین درخت های جنگلی محوطه کسب و کارشان مثل هتل های ۵ ستاره برق می زنند بس که دورشان را ریسه پیچ کرده اند لذت می برند از سوسوی چراغ ها و درخت هایی که قنداق پیچ شده اند . آری همه اینها هم مجوز دارند و کسی اجازه ورود به حریم شان را ندارد مگر برای ناهار خوران …هتل های جنگلی پوشیده از رستوران ها ، تالارها، شهربازی ها و به ندرت کلبه های چوبی می بینید که کنار جوب های آب روان شکسته و کهنه افتاده است. صدای موسیقی بلند را می شنویم و ماشین هایی که پارک شده اند و کالسکه های اسب سواری و موتورهای چهار چرخ که ویراژ می دهند.
دیگر خبری از تنفس عمیق اکسیژن نیست، به ذهنم می آید که آیا رهگذری نگران از آنجا رد نشده است؟ رهگذری دست به قلم که حق امضاء دارد!
آیا مردم بومی برای استفاده از منابع طبیعی شهر خودشان باید ورودی بپردازند؟ پارک های جنگلی و طبیعت بکرتبدیل شده اند به تجارتخانه ای که توسط مردم غیر بومی اداره می شوند .
در کدام اتاق فکر به این نتیجه رسیده اند که مردم بومی حق استفاده از منابع طبیعی خودشان را بدون پرداخت عوارض ورودی ندارند؟! رسیدگی به این معضل دغدغه کدام ارگان و سازمان است؟
انتظار زیادی نیست اگر مسئولین امر در شهرداری ها پاسخگو سوالات مردم منطقه باشند.
